therealdesign

Ανταπόκριση από την ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο:
H «Δημοκρατία στην Ευρώπη» ήταν το θέμα της ετήσιας συνδιάσκεψης των μέλλων του έγκριτου βρετανικού think tank Chatham House, σήμερα το πρωί. Βασικός ομιλήτής στην πρώτη ενότητα με θέμα «Is European Democracy in Crisis?», ήταν η πρώην υπουργός κ. Αννα Διαμαντοπούλου.

Η κ. υπουργός αρχικά διέκρινε την κρίση της Δημοκρατίας σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Στο πρώτο επίπεδο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί δημιουργούν επικίνδυνες ανισότητες μεταξύ Βορρά και Νότου που αποσταθεροποιούν την κοινωνική και οικονομική ισορροπία και απειλούν την ενότητα της ΕΕ. Σε εθνικό επίπεδο, οι χώρες που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση αντιμετωπίζουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα σε θέματα Δημοκρατίας, τόνισε η κ. Διαμαντοπούλου.

Με την υπογράμμιση ότι η κρίση είναι παγκόσμια, ευρωπαϊκή αλλά και εθνική, η κ. υπουργός αναφέρθηκε ακολούθως στην υπογραφή του μνημονίου της Ελλάδας με την τρόϊκα το 2010, που προέβλεπε διαρθρωτικές αλλαγές και μέτρα λιτότητας, με την ελληνική κυβέρνηση να μη διαθέτει εναλλακτικές, ούτε περιθώρια διαπραγμάτευσης. Υπήρξαν λάθη και από τις δύο πλευρές, υπογράμμισε η κ. Διαμαντοπούλου. Το μνημόνιο έθετε μη ρεαλιστικούς στόχους και ανέφικτο χρονοδιάγραμμα ως προς την πραγματοποίησή τους. Προέβλεπε σύντομη θεραπεία, που δεν ενδείκνυται σε περιπτώσεις κρατών, με αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της ανεργίας. Παράλληλα, οι συχνές δηλώσεις ευρωπαίων ηγετών ότι η Ελλάδα αναμένεται να βγει από το ευρώ, επέτειναν την κρίση. Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση ήταν απρόθυμη να εφαρμόσει το μνημόνιο και ανέβαλε τις δύσκολες αποφάσεις. Ταυτόχρονα το μνημόνιο θεωρήθηκε όχι εθνικό σχέδιο αλλά ένα σχέδιο που επιβλήθηκε από τους ξένους. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήταν εναντίον του σχεδίου σωτηρίας,καθώς επίσης και οι συνδικαλιστικές ενώσεις και τα ΜΜΕ.

Ακολούθως η κ. Διαμαντοπούλου παρουσίασε τα στοιχεία για τη δραματική αύξηση της ανεργίας, κυρίως στους νέους, αλλά και τα στοιχεία της σημαντικής δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει επιτύχει η χώρα μας μέχρι σήμερα.  

Αναφορικά με τα προβλήματα Δημοκρατίας στην Ελλάδα, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι δεν υπάρχει νομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος, υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης από την πλευρά των πολιτών ενώ παράλληλα οι διαρθωτικές αλλαγές απαιτούν χρόνο και η λιτότητα γεννά απελπισία. Την ίδια ώρα, υπάρχει πρόβλημα στις δημοκρατικές διαδικασίες. Τα μέλη του κοινοβουλίου πρέπει να ψηφίσουν αυτό που τους υπαγορεύουν τα κόμματά τους, ειδάλλως απειλούνται με διαγραφή. Δεν υπάρχει χρόνος για τη δημιουργία της ελάχιστης συναίνεσης με τους πολίτες.

Σημαντικό πρόβλημα αποτελεί και η ενίσχυση του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Σε όλη την Ευρώπη παρατηρείται αύξηση του εθνικισμού. Οι δηλώσεις των βορειοευρωπαίων για τους Ευρωπαίους του Νότου δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουν την περηφάνεια των τελευταίων. Από την άλλη, η αυξανόμενη ανεργία αποτελεί το προσφορότερο έδαφος για την άνθηση του λαϊκισμού, υπογράμμισε η κ. Διαμαντοπούλου.

Η κρίση είναι υπαρκτή και είναι επικίνδυνη. Όχι μόνον επειδή είναι οικονομική κρίση, αλλά επειδή δημιούργησε ένα τεράστιο πρόβλημα σε εθνικό επίπεδο. Η οικονομική σταθερότητα αποτελεί προαπαιτούμενο για τη Δημοκρατία. Προς τούτο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί πρέπει να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο. Το ζήτημα είναι τί είδους ρόλο και τί είδους παρέμβαση, κατέληξε η κ. υπουργός.

Ακολούθως η κ. Διαμαντοπούλου απάντησε σε ερωτήσεις των παρισταμένων.

Σε ερώτηση για ομοιότητες μεταξύ Ελλάδας και Αργεντινής, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι η Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική περιπτωση από την Αργεντινή, καθώς δεν διαθέτει δικό της ξεχωσιστό νόμισμα. Τόνισε ότι το πρόγραμμα της Ελλάδας δεν έλαβε υπόψιν τις πραγματικές παραμέτρους και ότι προχώρησε χωρίς πολιτική για ανάπτυξη.

Σε ερώτηση για το πρόβλημα της μετανάστευσης των νέων, η κ. Διαμαντοπούλου τόνισε ότι πρόκειται για τεράστιο πρόβλημα που οφείλεται στην υψηλή ανεργία και υπογράμμισε ότι οι νέοι δεν εμπιστεύονται το πολιτικό σύστημα και αυτός είναι ο λόγος που δεν συμμετέχουν στα κοινά.

Αναφορικά με το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, η κ. υπουργός υπογράμμισε ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα και τόνισε ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα προέκυπτε οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

Καταλήγοντας η κ. Διαμαντοπούλου υπογράμμισε ότι χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη με ενισχυμένους θεσμούς. Η αρχιτεκτονική του ευρώ υπήρξε προβληματική, ενώ μέχρι τώρα δεν διαθέταμε κοινή οικονομική πολιτική και ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου. Χρειαζόμαστε περισσότερη Ευρώπη και οικονομική ένωση με κοινούς πολιτικούς στόχους σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με την οικονομική ανάπτυξη της Ανατολής, τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να μείνουν ενωμένα με ένα διαφορετικό και πιο οργανωμένο τρόπο.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στην ιστοσελίδα του Chatham House:

http://www.chathamhouse.org/events/view/187367

H ατζέντα της συζήτησης είναι διαθέσιμη στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.chathamhouse.org/sites/default/files/public/Meetings/180113agenda.pdf

"Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την φιλοσοφία ως ένα εθνικό προϊόν"

Η Άννα Διαμαντοπούλου επεσήμανε την ανάγκη εκτενών μεταρρυθμίσεων στο χώρο της Παιδείας για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας. Η κυβέρνηση όπως αναφέρει προσπαθεί σήμερα να δημιουργήσει δεσμούς μεταξύ του ακαδημαϊκού χώρου και της αγοράς εργασίας και να ενθαρρύνει την έρευνα μέσω διεθνών συνεργασιών.

«Το Πανεπιστήμιο αποτελούσε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του πολιτικού και οικονομικού μας συστήματος» ανέφερε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας την απουσία διάκρισης και έμπνευσης.

Τόνισε παράλληλα ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει την πολιτιστική κληρονομιά της Αθήνας, με το άνοιγμα ενός κέντρου για τη μελέτη της φιλοσοφίας και σκοπό την προσέλκυση ξένων φοιτητών.

«Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την φιλοσοφία ως ένα εθνικό προϊόν» επισημαίνοντας ότι επιδίωξη τόσο της κυβέρνησης, όπως και του ελληνικού λαού είναι να συμπεριληφθούν τα ελληνικά πανεπιστήμια στα καλύτερα της Ευρώπης.

Αναλυτικά το ρεπορτάζ: 
http://www.bloomberg.com/news/2012-03-11/greece-s-students-fighting-stray-dogs-and-despair-amid-college-budget-cuts.html
 

Παρέμβαση στην διεθνή εκδήλωση του  «Γερμανικού Ινστιτούτου για Διεθνείς υποθέσεις και θέματα ασφάλειας - Stiftung Wissenschaft und Politik (SWP)»
Βερολίνο  17.10.2012

Στην ανάγκη μιας νέας πολιτικής για την Ευρώπη και μιας νέας  αφήγησης  (παρουσίαση νέου σχεδίου με  θέσεις και προτάσεις) καθώς και στον ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Γερμανία σε αυτή την κατεύθυνση, αναφέρθηκε  η κ. Διαμαντοπούλου, στο πλαίσιο του αντικειμένου της ημερίδα για τα 50 χρόνια του Ινστιτούτου.  Κατέθεσε δε την δική της πρόταση για πέντε  βασικούς άξονες, άμεσης προτεραιότητας.   
1.    Ειρήνη
2.    Νέος γεωπολιτικός ρόλος για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία με  νέα συνθήκη
4.    Οικονομική Δικαιοσύνη
5.    Ισομερής Ανάπτυξη.
τονίζοντας ότι « Η Ευρώπη δεν χρειάζεται επιστάτες αλλά Ηγέτες, η βάση για κάθε συνεργασία είναι η αναγνώριση της αξιοπρέπειας των λαών και  αντί για τιμωρία, φόβο και λιτότητα, αυτό που χρειάζεται είναι αλληλεγγύη,  ελπίδα και συντονισμένη δράση για ανάπτυξη»

Στο περιθώριο της ημερίδας έθεσε και πάλι την πρόταση της – σε σχέση με τις άμεσες κινήσεις - για την ανάγκη η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής να συμπεριλάβει στα συμπεράσματα της την απόφαση της να υπερασπιστεί την συνοχή και την ακεραιότητα του Ευρώ,  σύμφωνα με την συνθήκη αλλά και την βούληση των Ευρωπαίων πολιτών. Να επιβεβαιώσει πειστικά και χωρίς αμφισημίες πως δεν υπάρχει επιστροφή στη δραχμή, το μάρκο, το γαλλικό φράγκο ή την ιταλική λιρέτα. Είναι βασική προϋπόθεση για μια αναπτυξιακή προοπτική.

Απόσπασμα από την παρέμβαση:

Νέα πολιτική , Νέα αφήγηση. Ελπίδα απέναντι στον φόβο

Οι ηγεσίες συσπειρώνουν την πλειοψηφία των πολιτών, και στην περίπτωση της Ευρώπης οι ηγέτες της Γερμανίας θα μπορούσαν να συσπειρώσουν γύρω τους την πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών, αν αποκαταστήσουν την ισχύ και την νομιμοποίηση των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους, συμβάλλοντας στην τιθάσευση εκείνων των οικονομικών δυνάμεων που οδήγησαν στην κρίση και συνεχίζουν να κερδίζουν από αυτή, σε βάρος των λαών της Ευρώπης:
Τιθασεύοντας αφενός τον χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας ο οποίος αφέθηκε αρρύθμιστος και χωρίς κανένα ουσιαστικό έλεγχο και κατέφυγε σε υπερβολές οδηγούμενος από μια πλεονεξία χωρίς όρια.  Αφετέρου τους οίκους αξιολόγησης που απέτυχαν στο καθήκον τους να ενημερώνουν το κοινό για τους υπερβολικούς κινδύνους στους οποίους ήταν εκτεθειμένοι οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί.
Γιατί πρέπει οι απερίσκεπτες Τράπεζες να σώζονται σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών, ενώ η κυρίαρχη αφήγηση καλεί να τιμωρηθούν και να πληρώσουν εκείνοι που είχαν τη μικρότερη ή καθόλου ευθύνη για την κρίση;
Ο φόρος για τις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές που τώρα συζητείται θα είναι ένα θετικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση.
Αυτή η πολιτική και αυτή η αφήγηση μπορεί να συσπειρώσει τους Ευρωπαίους. Αυτή, μαζί με μια ορατή προοπτική ανάπτυξης θα επιτρέψει να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές που θα αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα του συνόλου της Ευρωπαϊκής οικονομίας και θα επιτρέψουν στην Ευρώπη να έχει μια σημαντική θέση στην παγκόσμια οικονομία.
Αντί να κουνούν το δάκτυλο στις χώρες με προβλήματα , αντί για τιμωρία, φόβο και λιτότητα, αυτό που χρειάζεται είναι αλληλεγγύη,  ελπίδα και συντονισμένη δράση για ανάπτυξη, βασισμένη στην κυριαρχία της Δημοκρατίας σε μια πορεία που οδηγεί στην ευημερία και την ευτυχία των Ευρωπαίων πολιτών.
Με δυο λόγια η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία τώρα  - και  αν η Γερμανία θέλει να παίξει αυτόν τον ηγετικό ρόλο - η οποία πρέπει να προτείνει μια πολιτική και την αντίστοιχη αφήγηση που να καλύπτει τα εξής:

1.    Ειρήνη ( Η μεγάλη κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη (Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα είναι 9 δισ. και o  Ευρωπαϊκός πληθυσμός  θα αποτελεί μόνο το  7%, ενώ ήταν το 20% στα 1950. Οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ το Ευρωπαϊκό ΑΕΠ θα είναι μόνο 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ από 30% στα 1950)
3.    Δημοκρατία ( Μια νέα συνθήκη)
4.    Οικονομική Δικαιοσύνη (Έλεγχος του χρηματοπιστωτικού τομέα)
5.    Ανάπτυξη ίσα μοιρασμένη.

Η   κ. Διαμαντοπούλου είχε προσκληθεί  να συμμετάσχει στο panel της  διεθνούς για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του Ινστιτούτου -το μεγαλύτερο think tank της Ευρώπης στο είδος του- στο οποίο συμμετείχε και ο Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, κ. Guido Westerwelle – ως κεντρικός ομιλητής.
Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο κ. Peter Frey, Αρχισυντάκτης της Zweites Deutsches Fernsehen (ZDF). Θέμα της συζήτησης ήταν "Η Γερμανία στον κόσμο – προσδοκίες προς την γερμανική εξωτερική πολιτική"

Με τον επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών (SPD) Frank-Walter Steinmeier και υποψήφιο για την καγκελαρία τις προηγούμενες γερμανικές εκλογές.

Περισσότερες φωτογραφίες από την εκδήλωση

Mια σύντομη παρουσίαση της ομιλίας που έδωσε η Άννα Διαμαντοπούλου ως Fisher Family Fellow στο Πανεπιστήμιο Harvard στις 23.10.2012 με τίτλο "Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο" βρίσκεται δημοσιευμένη στο website του Belfer Center Του "J.F. Kennedy School of Government"

Η παρουσίαση βρίσκεται εδώ (στα αγγλικά): http://belfercenter.ksg.harvard.edu/publication/22586/europe_at_a_crossroads.html?breadcrumb=%2Fproject%2F61%2Ffuture_of_diplomacy_project

Σημεία από την ομιλία στο Πανεπιστήμιο Harvard:

«Η Ευρώπη σε σταυροδρόμι η Ελλάδα σε κίνδυνο»

Ευρώπη: Ενοποίηση ή Διάλυση

Η Άννα Διαμαντοπούλου επεσήμανε πως η Ευρώπη έχει να διαλέξει ανάμεσα σε βαθύτερη ενοποίηση ή τη διάλυση.

Τόνισε πως πιστεύει ότι θα υπερισχύσει η τάση για ενοποίηση για δυο λόγους :

Το τεράστιο κόστος της διάλυσης, «σύμφωνα το γερμανικό Think tank “Prognos”, η έξοδος από το ευρώ 4 μόνο  χωρών, της Ισπανίας, Ιταλίας, Πορτογαλίας και της Ελλάδας θα κόστιζε τη παγκόσμια οικονομία 17,2 τρισεκατομμύρια ευρώ σε απώλειες ανάπτυξης έως το 2020»

Και το γεγονός ότι η ενοποίηση αποτελεί το στρατηγικό συμφέρον των Ευρωπαϊκών χωρών,

«Χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ευρωπαϊκές χώρες θα έχουν ένα δύσκολο έως αμελητέο ρόλο στην παγκόσμια οικονομία. Το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αριθμεί 9 δισεκ. ανθρώπους και η Ευρώπη θα αποτελεί μόνο το 7%, από το 20% που αποτελούσε στη δεκαετία του ’50. Οι μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές χώρες θα αντιπροσωπεύουν το πολύ το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2050, ενώ το ΑΕΠ της Ευρώπης θα αποτελεί τότε μόνο το 10% του Παγκόσμιου ΑΕΠ από 30% που ήταν στα 1950» επεσήμανε.

•    Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία που να πείσει  πως  περισσότερη Ευρώπη σημαίνει ευημερία και σταθερότητα
•    Η Γερμανία χρειάζεται να αλλάξει για να παίξει το ρόλο που της αναλογεί
Παρατήρησε πως η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία.  Καμία χώρα όμως μόνη, ούτε η κραταιά Γερμανία δεν μπορεί να υπαγορεύσει του κανόνες για την Ενωμένη Ευρώπη.
Η Γερμανία παίζει σήμερα το σημαντικότερο ρόλο. Ωστόσο παρά την ισχύ της έχει καταφέρει το τελευταίο διάστημα να απομονωθεί χάρις στην πρόσφατη Ευρωπαϊκή πολιτική της. «Μοιάζει σήμερα με έναν απομονωμένο γίγαντα».

«Αντί να δείχνει με το δάκτυλο ή να ελέγχει αν οι άλλοι συμμορφώνονται με τους κανόνες χρειάζεται να οικοδομήσει συναινέσεις, να πείσει τις κυβερνήσεις και τους πολίτες της Ευρώπης και έτσι να κερδίσει το σεβασμό τους»

«Είναι αλήθεια», επεσήμανε, «πως πρόσφατα η Γερμανίδα Καγκελάριος και άλλοι γερμανοί πολιτικοί, στέλνουν σήματα αλλαγής της στάσης τους. Αποκλείουν τώρα μια έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ, ενώ μιλούν ανοικτά για μια πιο ενωμένη Ευρώπη αλλά δε μοιάζει να έχουν ένα σαφές πρόγραμμα για ανάπτυξη. Αυτά είναι θετικά σήματα αλλά δεν αρκούν.»

«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη, το φάντασμα της διχόνοιας και του φόβου, της δυσπιστίας και του μίσους, το φάντασμα παλιών στερεοτύπων και εχθροτήτων που ξαναγεννιούνται.»

«Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η κρίση και η άνοδος των άκρων στην Ευρώπη χρειαζόμαστε ελπίδα και εμπιστοσύνη, απαιτείται μια νέα αφήγηση. Η Ευρώπη αναζητεί ηγεσία η οποία θα προτείνει ένα νέο σχέδιο και μια νέα αφήγηση για την Ευρώπη που θα περιλαμβάνει:

1.    Ειρήνη (η σημαντικότερη ως τώρα κατάκτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης)
2.    Ένα νέο γεωπολιτικό ρόλο για την Ευρώπη
3.    Δημοκρατία (Νέα Ευρωπαϊκή Συνθήκη, αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη λήψη αποφάσεων)
4.    Οικονομική δημοκρατία με την τιθάσευση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
5.    Ανάπτυξη δίκαια μοιρασμένη.»
  
Οι τύχες της ελληνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι συναρτημένες με τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία. Η φύση της κρίσης και η στενή διασύνδεση των οικονομιών  απαιτούν μια νέα μορφή διεθνούς κατανόησης και συντονισμένης δράσης για να υπερνικηθεί η παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση.

Η Α.Δ. επεσήμανε πως ακόμη και αν η Γερμανία υπερνικούσε την απέχθεια της για αύξηση του Ευρωπαϊκού χρέους ή για τύπωμα χρήματος, ώστε να δοθεί μια αναπτυξιακή ώθηση, αυτό δεν θα αρκούσε. Θα έδινε προσωρινή ώθηση, όμως τα προβλήματα θα επανέρχονταν αφού μένουν άλυτες οι διεθνείς οικονομικές ανισορροπίες.

«Χρειάζεται μια παγκόσμια συνεννόηση στα πλαίσια των G20», τόνισε και προέβαλε την πρόσφατη πρόταση του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος προτείνει τις εξής συντονισμένες σε διεθνές επίπεδο ενέργειες :

Ο κ. Μπράουν παρατηρεί πως η αναπτυξιακή ώθηση, η τόνωση της παγκόσμιας ζήτησης δεν μπορεί να προέλθει ούτε από τους καταναλωτές στη Δύση οι οποίοι δε διαθέτουν σήμερα αρκετό εισόδημα ώστε να συνεχίσουν να καταναλώνουν όπως πριν αλλά ούτε κι από τους Ασιάτες παραγωγούς οι οποίοι χρειάζονται αγοραστές για τα προϊόντα τους.

Θεωρεί πως επειδή ο πληθωρισμός είναι γενικά χαμηλός θεμιτή μια τόνωση της ζήτησης στη Δύση με συντονισμένες ενέργειες των κυβερνήσεων με τις κεντρικές τράπεζες (δεν αποκλείει και το τύπωμα χρήματος). Η Κίνα θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση στο εσωτερικό της, ώστε να δώσει διέξοδο στην τοπική παραγωγή που βρίσκει μειωμένη  διέξοδο στις φθίνουσες εξαγωγές προς τη Δύση, ώστε να διατηρηθούν ή να αυξηθούν οι εισαγωγές από τη Δύση.

(Gordon Brown, “Europe risks going the way of Japan”, Reuters Blogs, 14.09.12, http://blogs.reuters.com/great-debate/2012/09/14/europe-risks-going-the-way-of-japan/)

Μνημόνιο - Οι επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα

Για τις επιπτώσεις της κρίσης στην Ελλάδα, τόνισε πως η γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή «δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην ελληνική κοινωνία, αυξάνονται δραματικά  η φτώχια και η ανεργία, δεσπόζουν η ανασφάλεια και αβεβαιότητα για τις πιο βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής και ταυτόχρονα ζούμε την άνοδο των άκρων και του λαϊκισμού, ενώ για πρώτη φορά ένα νέο-ναζιστικό κόμμα μπαίνει στην ελληνική Βουλή τη στιγμή που η εμπιστοσύνη των πολιτών προς όλα τα πολιτικά κόμματα καταρρέει. Για αυτό όταν λέω πως υπάρχει κίνδυνος για τη δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν μιλάω για μια θεωρητική πιθανότητα, ο κίνδυνος είναι ήδη στο κατώφλι μας, απειλεί όχι μόνο τους Έλληνες αλλά και τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και τη βιωσιμότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.»

Η σημερινή κυβέρνηση – τα νέα μέτρα λιτότητας

Χωρίς ένα συνολικό σχέδιο Ελλάδας-Ευρώπης θα βυθιστούμε βαθύτερα στην ύφεση και στην ανεργία

«Η σημερινή τρικομματική φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση,  μέσα σε ένα συγκριτικά ευνοϊκότερο Ευρωπαϊκό κλίμα , ετοιμάζεται να συμφωνήσει την εφαρμογή ενός ακόμη προγράμματος λιτότητας, εξίσου φιλόδοξου και πιο σκληρού από τα προηγούμενα. Οφείλει  ακόμη να υλοποιήσει δυο σημαντικές μεταρρυθμίσεις: του κρατικού μηχανισμού και της φορολογίας, οι οποίες επείγουν από καιρό.
Κατά τη γνώμη μου αν συνεχίσουμε με την πεπατημένη μέθοδο και ρυθμούς, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μετά την εμπειρία τριών χρόνων, χωρίς δηλαδή μια συνολική προσέγγιση των προβλημάτων, με πρώτα απ’ όλα: τη ρευστότητα της οικονομίας, τη βιωσιμότητα του χρέους και την  ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων με πόρους είτε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων είτε από την Ευρωπαϊκή επιτροπή, δε θα πετύχουμε τίποτα άλλο από την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης. Το ελληνικό κοινοβούλιο οφείλει αυτή τη φορά να απαιτήσει, όταν θα ψηφίζει τα νέα μέτρα, να έχει μπροστά του μια ακριβή ποσοτική αποτίμηση από το Υπουργείο Οικονομικών των επιπτώσεων του κάθε μέτρου στην ύφεση ή στην ανάπτυξη.»

«Αυτό ένα κρίσιμο ζήτημα. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο Σύμφωνο Ανάπτυξης για το Νότο. Η ελληνική οικονομία και κοινωνία χρειάζονται: Ανακούφιση, Αναδιάρθρωση, Ανάκαμψη όπως έκαναν οι ΗΠΑ με το «New Deal» του Ρούζβελτ το 1933. Παράλληλα με τις διαρθρωτικές αλλαγές και τη δημοσιονομική προσαρμογή που προβλέπονται στο μνημόνιο πρέπει να διασφαλίσουμε την ανακούφιση και τη στήριξη των άπορων και των ανέργων και την οικονομική ανάκαμψη. Ένα τέτοιο Σύμφωνο σημαίνει και μια νέα συμφωνία με τους εταίρους μας που θα περιλαμβάνει μέτρα για τη βιωσιμότητα του χρέους, ρευστότητα και πόρους που θα επιτρέψουν την επανεκκίνηση της Οικονομίας.»

Λάθη της τρόικας και δικά μας

«Κοιτάζοντας στα τελευταία χρόνια θεωρώ πως το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής περιείχε σημαντικά σφάλματα.
Η τρόικα έθεσε πολύ φιλόδοξους στόχους.
Το ΔΝΤ παραδέχτηκε πρόσφατα πως υποτίμησε πόσο μεγάλη ύφεση θα προκαλούσε η δημοσιονομική προσαρμογή στην Ελλάδα. Παραδέχτηκε πως έχει ευθύνη γιατί δεν επέμεινε σε περισσότερες περικοπές δαπανών αντί για μέτρα που περιόριζαν το διαθέσιμο εισόδημα.

Με βάση τις προβλέψεις της τρόικα η Ελλάδα θα μπορούσε ήδη να δανείζεται στις αγορές. Απέχουμε πολύ από αυτό.
Η τρόικα αντιμετώπισε τη χώρα σαν να πραγματοποιούσε την αναδιάρθρωση μιας εταιρείας, ξεχνώντας πως δεν μπορείς να ζητάς σε έναν ολόκληρο λαό να ακολουθεί οδηγίες σαν να ήταν υπάλληλοι μιας εταιρείας. 
Αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν διευκόλυναν το έργο μας όταν συχνά διαλαλούσαν ή απειλούσαν πως η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ. Αυτό δεν είναι το κλίμα που ευνοεί τις ιδιωτικοποιήσεις για τις οποίες οι στόχοι δεν ήταν ρεαλιστικοί από την αρχή.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, αποτύχαμε να δούμε το βάθος του προβλήματος στην αρχή. Προχωρήσαμε αργά, με ήπια μέτρα στην αρχή της κρίσης και αργότερα αναβάλαμε τις δύσκολες αποφάσεις. Οι περισσότεροι υπουργοί αρνήθηκαν να υιοθετήσουν τις μεταρρυθμίσεις. Ακόμη χειρότερα επιβάλαμε μέτρα που δεν ήταν κοινωνικά δίκαια, ενώ αποτύχαμε στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Η κυβέρνηση σπατάλησε και σπαταλά πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο, δυνάμεις και πόρους.
Η υπομονή και η εμπιστοσύνη των πολιτών εξανεμίστηκε.»

Διδάγματα από τη διαχείριση της κρίσης

«Αν με ρωτήσετε ποια είναι τα 4 πράγματα που διδάχτηκα από τη διαχείριση αυτή της κρίσης.
•    Πρέπει κανείς να δρα ακαριαία
•    Τα σκληρότερα μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται στην αρχή της κρίσης
•    Πρέπει να πιστεύεις και να στηρίζεις δημόσια τις αποφάσεις που λαμβάνονται, αν θέλεις και οι άλλοι να πιστέψουν στο σχέδιο σου και να σε στηρίξουν.
•    Κάθε δημόσια δράση χρειάζεται λαϊκή υποστήριξη. Πρέπει κάθε στόχος όσο δύσκολος κι αν είναι να  εμπνέει εθνική υπερηφάνεια και είναι κοινωνικά δίκαιος.»

Το «Δίκτυο» για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη και η Πρόεδρός του Άννα Διαμαντοπούλου οργάνωσαν την πρώτη συνάντηση του Μάρτιν Σουλτς, ως υποψηφίου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με πολίτες.

Στη συζήτηση ετέθησαν τα εξής θέματα:

•    Ανεργία των νέων και η αλλαγή του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε να περιλαμβάνει στους στόχους της μέτρα αντιμετώπισης της
•    Οι εξαγωγικές επιχειρήσεις και κυρίως το θέμα των διαφορετικών επιτοκίων.
•    Ο Πρωτογενής τομέας
•    Το τραπεζικό σύστημα
•    Το ζήτημα της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής
•    Το θέμα της πολιτικής ενοποίησης

Η Άννα Διαμαντοπούλου στην εισαγωγή της υπογράμμισε ότι
o Μάρτιν Σούλτς ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών που υπερασπίζονται την ευρωπαϊκή ιδέα, ως σύνθεση των εθνικών συμφερόντων προς όφελος όλων των λαών και όχι ως απλή επιβολή του συμφέροντος των ισχυρότερων χωρών.

Μεταξύ άλλων σημείωσε ότι: «200 μέρες μας χωρίζουν ίσως από τις πιο κρίσιμες Ευρωεκλογές από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για πρώτη φορά γίνονται σε συνθήκες τόσο μεγάλου αντιευρωπαϊκού κλίματος και με την κρίση να διαλύει χώρες και ζωές ανθρώπων.
Μπορούμε σ΄αυτές τις 200 μέρες να δώσουμε ευρωπαϊκό πολιτικό περιεχόμενο στις εκλογές;
Μπορούν οι υποψήφιοι των μεγάλων πολιτικών οικογενειών να διατυπώσουν όραμα δίνοντας άλλο πρόσημο στην ηγεσία της Ευρώπης;

Η Ευρώπη ως υπόθεση των ελίτ και των εμπειρογνωμόνων τελείωσε με την έναρξη της κρίσης. Για ό,τι έχουμε μπροστά μας οι πολίτες πρέπει να ξέρουν και να συμμετέχουν. Σ΄αυτή την προσπάθεια έχουμε την φιλοδοξία να συμβάλουμε ως «ΔΙΚΤΥΟ».

Επίσης η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε ότι «Η επίσκεψη του Προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου στην Ελλάδα, συνέπεσε με την επανεμφάνιση της πολιτικής βίας στην πιο άγρια μορφή της.

Ένα φαινόμενο που 40 χρόνια τώρα ταλάνισε τη χώρα εξαιτίας των ανοχών που επιδείξαμε. Ένα φαινόμενο που επαναφέρει με σφοδρότητα η σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση, καθώς και οι μορφές  εξάρτησης της χώρας.
Είναι ένα εθνικό θέμα τεράστιας σημασίας που απαιτεί εθνική συναίνεση, η οποία όμως πλέον δεν είναι αρκετή. Η ρίζα του κακού βρίσκεται πια στη κρίση και ο ρόλος των ευρωπαϊκών αποφάσεων είναι εξαιρετικά σημαντικός.
Σ΄αυτήν για την πολύ δύσκολη για τη χώρα συγκυρία η επίσκεψή σου, είπε η Πρόεδρος του Δικτύου,  και η πληθώρα των συναντήσεων και παρεμβάσεων ανοίγει με έναν θετικό τρόπο τη συζήτηση για τις Ευρωεκλογές.»

Η Άννα Διαμαντοπούλου από την πλευρά της έθεσε ένα κατά την άποψη της κορυφαίο ζήτημα που είναι το πως η Σοσιαλδημοκρατία και η φιλελεύθερη Κεντροαριστερά  θα μπορέσουν να κάνουν διακριτή την παρουσία τους ενόψει των Ευρωεκλογών μιλώντας στη ψυχή και στου νου των πολιτών του Βορρά και του Νότου.

Αρχίζοντας τη συζήτηση η Άννα Διαμαντοπούλου αναφέρθηκε  στο κυρίαρχο θέμα της ανεργίας γιατί σ΄αυτό συναντώνται όλες οι πολιτικές. Για να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης και όχι απλά επιδοτήσεις χρειάζονται, σύμφωνα με την ίδια τα εξής:

-    Αντιμετώπιση με ρεαλισμό, δικαιοσύνη και προοπτική του δυσβάστακτου χρέους των χωρών του Νότου το οποίο δυστυχώς μεγαλώνει.
-    Ρευστότητα στην αγορά για να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις, άρα νέος ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
-    Δημόσια έργα, άρα επενδυτικό πρόγραμμα διευρωπαϊκών δικτύων και ουσιαστικό  ρόλο στην  Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.
-    Υποστήριξη της ευρωπαϊκής βιομηχανίας με δίκαιους κανόνες στο διεθνές εμπόριο.
-    Επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις στη παιδεία και την έρευνα, που είναι ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα για το δοκιμαζόμενο Νότο αλλά και για όλη την Ευρώπη.

ΚΑΙ όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν βέβαια, πολιτική σταθερότητα η οποία είναι συνυφασμένη με τον σεβασμό της λειτουργίας του Κοινοβουλίου και των θεσμών σε κάθε χώρα της ΕΕ.
Στη χθεσινή συνέντευξή ο Μ. Σουλτς αναφέρθηκε στον νέο χρυσό κανόνα για την εξαίρεση επενδύσεων από το έλλειμμα .
Συμφωνούμε απολύτως και ως «ΔΙΚΤΥΟ» έχουμε ξεκινήσει μία πρωτοβουλία πολιτών για τη συλλογή 1 εκατομμυρίου υπογραφών για την εξαίρεση μέρους των δαπανών που αφορούν την Παιδεία, την ονομάζουμε invest in education: www.invest-in-education.eu 

Η κραυγή αγωνίας είναι να δώσουμε χρήματα για την Παιδεία τώρα, ώστε να μην δούμε σε λίγα χρόνια τις ανισότητες να καταπίνουν την Ευρώπη.

Η συζήτηση είχε τον χαρακτήρα μιας φιλικής και ανθρώπινης συζήτησης ενός λαϊκού πολιτικού που ξεκίνησε ως ποδοσφαιριστής και βιβλιοπώλης έγινε δήμαρχος και βουλευτής με το SPD στην Γερμανία αναδείχθηκε ως  μια μεγάλη ευρωπαϊκή προσωπικότητα από τη θέση του Ευρωβουλευτή και μπορεί ακόμα με ευκολία να γυρίσει στη βάση στους πολίτες και στα πραγματικά προβλήματα τους.

Στη συζήτηση συμμετείχαν άνθρωποι οι οποίοι είναι κατεξοχήν δημιουργοί.

Γιώργος Καμίνης, Δήμαρχος Αθηναίων
Θανάσης Βακάλης, Πρόεδρος Συνεταιρισμού Αγελαδοτρόφων «ΘΕΣγάλα»
Ρέα Βιτάλη, Συγγραφέας και Αρθρογράφος στο Protagon
Σάββας Ρομπόλης, Διευθυντής Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ
Γιάννης Τσαμουργκέλης, Οικονομολόγος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου
Θωμάς Χατζούλας, Διευθυντής της εταιρίας ένδυσης Forel
Θανάσης Χειμωνάς, Συγγραφέας

Διακήρυξη της Ευρωπαϊκής Συντονιστικής Επιτροπής του think-tank "Notre Europe – Jacques Delors Institute" στην ετήσια συνεδρίαση που έγινε στο Παρίσι στις 24.11.201

Η παρέμβαση της Άννας Διαμαντοπούλου στην ετήσια συνεδρίαση του Notre Europe αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Notre Europe, ως άρθρο, με τίτλο «Ένας νέος δρόμος ανάπτυξης και αλληλεγγύης».

Σημεία από την παρέμβαση:

Η εξίσωση της Ευρωπαϊκής ανάκαμψης δεν λύνεται χωρίς μέτρα για την ανάπτυξη.

Τα κύρια σημεία της παρέμβασης ήταν τα εξής:
1.    Μέτρα και πόροι για την ανάπτυξη
2.    Κλίμα σταθερότητας
3.    Εξασφάλιση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους
4.    Ρευστότητα και χρηματοδότηση
5.    Επενδυτικές πρωτοβουλίες
6.    Ένα πλαίσιο για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων
7.    Πολιτικές για το ανθρώπινο δυναμικό

Το Eurogroup προτίμησε μια προσωρινή λύση για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους αντί ενός ριζικού κουρέματος των ομολόγων που κατέχει ο επίσημος τομέας όπως πρότεινε το ΔΝΤ. Υπογραμμίζει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εφαρμόζει έγκαιρα τις ίδιες της τις αποφάσεις με χαρακτηριστικό παράδειγμα την απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Ιουνίου 2012  για άμεση ανακεφαλαιοποίηση των Ισπανικών τραπεζών. Λύση που θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες ώστε να μην επιβαρυνθεί και άλλο το ήδη υψηλό δημόσιο χρέος τους.

Συμπερασματικά:

Η ανάπτυξη δεν θα έρθει στην Ευρωπαϊκή οικονομία μόνο με λιτότητα και διαρθρωτικές αλλαγές. Το βεβαιώνουν τα στοιχεία καθώς ακόμη και οι ισχυρές οικονομίες της επιβραδύνουν. Η Ευρώπη ακολούθησε μέχρις στιγμή μια πολιτική που επέβαλλαν η Γερμανία και κράτη μέλη που σκέφτονται ανάλογα.

Μια πολιτική που στόχευσε και κατάφερε να δώσει μια χείρα βοηθείας στις τράπεζες φορτώνοντας με ένα αβάστακτο βάρος τους πολίτες της. Επιβλήθηκαν μέτρα συχνά εν ψυχρώ που αντιμετώπιζαν ολόκληρες χώρες σαν μια επιχείρηση, παραγνωρίζοντας τις κοινωνικές επιπτώσεις και ριζωμένες αδράνειες.

Αυτό το σχέδιο δεν είναι μόνο άδικο είναι και αναποτελεσματικό. Παράγει ύφεση και φτώχεια, καταλύει την κοινωνική συνοχή και θέτει σε κίνδυνο τη δημοκρατία και την ένότητα της Ευρώπης. Δεν οδηγεί στην ανάκαμψη.

Εμείς που πιστεύουμε στην αναγκαιότητα μιας ενωμένης Ευρώπης, πρέπει να αναλάβουμε  την πρωτοβουλία και να οδηγήσουμε στο δρόμο της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης. Να εγκαταλείψουμε τα σημερινά Ευρωπαϊκά τοτέμ και ταμπού επιλέγοντας την ανάπτυξη. Δεν μας λείπουν οι μέθοδοι, διαθέτουμε όμως  τη βούληση;

Δείτε εδώ την ανάρτηση στο site του Notre Europe και το ολόκληρο το άρθρο στα αγγλικά: http://www.eng.notre-europe.eu/011-14743-A-new-path-for-growth-and-solidarity.html

Περισσότερα για την συνεδρίαση της επιτροπής και την διακήρυξη εδώ: http://www.eng.notre-europe.eu/011-14629-La-zone-euro-creuset-de-l-Union-politique.html

Στις 14 και 15 Ιουνίου, η Άννα Διαμαντοπούλου συμμετείχε στο συνέδριο του Ιδρύματος Friedrich-Ebert-Stiftung (FES) στο Βερολίνο στo πλαίσιο του “Κύκλου του Kochel” (Kocheler Kreis für Wirtschaftspolitik) με θέμα τις «Οικονομικές, Κοινωνικές και Πολιτικές Προοπτικές της Ελλάδας και της Ευρώπης».

O “Κύκλος του Kochel” είναι ένα φόρουμ του Ιδρύματος FES στο οποίο συναντώνται επιστήμονες, συνδικαλιστές, επιχειρηματίες κ.α. για να συζητήσουν θέματα οικονομικής πολιτικής μέσα από μία πολύπλευρη σκοπιά. Οι συγκεντρώσεις πραγματοποιούνται δύο φορές το χρόνο και προσφέρουν έτσι τη δυνατότητα διαβούλευσης επί επίκαιρων οικονομικών θεμάτων.

Με τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και τον πρώην Υπουργό Τάσο Γιαννίτση κατά τη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου

«Πρέπει να κηρύξουμε τον πόλεμο στη γραφειοκρατία»

Συνέντευξη της Υπουργού Ανάπτυξης, Άννας Διαμαντοπούλου, στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung

Στη συνέντευξη η Υπουργός επισημαίνει:

Αυτό που χρειάζεται τώρα η Ελλάδα είναι σταθερότητα, δεδομένου ότι μετά το εθελοντικό κούρεμα των ιδιωτών επενδυτών οι οιωνοί είναι θετικοί. Όμως οι αλλαγές δεν αφορούν μόνο την οικονομία. Οι αλλαγές αφορούν κει την κοινωνία καθώς και το συνολικό πολιτικό σύστημα. Τώρα αυτό που προέχει είναι η σταθεροποίηση, το 2013 μπορούν να υπάρξουν σημάδια ανάκαμψης.

Συνέντευξη της Άννας Διαμαντοπούλου με τίτλο «Μια χώρα δεν μπορεί να είναι εταιρία», δημοσιεύει η περιοδική έκδοση του Οικονομικού Ευρωπαϊκού Forum “Alpbach”. Μεταξύ άλλων η πρώην υπουργός αναφέρει πως «η Ελλάδα χρειάζεται χρόνο και εμπιστοσύνη για να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις και όχι μόνο καταπίεση και απειλές από τους δανειστές. Σημείωσε ακόμα πως στη χώρα πρέπει να γίνουν πολλές αλλαγές που θα καταπολεμούν την διαφθορά και την ευνοιοκρατία που θα αναμορφώσουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Ανέφερε ακόμα το παράδειγμα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που προσπάθησε να πραγματοποιήσει, δίνοντας ευκαιρίες και κίνητρα επιχειρηματικότητας σε νέους επιστήμονες και ερευνητές.

Ολόκληρη η συνέντευξη:

Alpbach News: You’re member of the PASOK since 1976. How does it feel being part of a system that caused the actual situation in Greece?

Anna Diamantopoulou: The governing parties have played the most important role. But they are not the only ones. Also the left parties have played a very important role in the syndicates, the universities and business world. It was the whole political system for more than 40 years. It’s not the right thing to delete the whole system because democracy can not go on without parties. Parties have to be evaluated for what they’ve done. 

AN: A Greek friend said to me once: “We invented democracy and now we destroyed it.” Does democracy come to an end in Greece?

Diamantopoulou: Because of the crisis we had many problems with the right function of democracy. We have to reinvent the way democracy works. Crisis does not help at that particular moment but we have to give birth to something new concerning the political system and democracy itself.

AN: What could be new?

Diamantopoulou: Countries go forward and have peace, wealth and democracy not with the extremists. I believe there will be a totally new political scheme in Greece in two to four years. We need a new constitution, new parties, new rules in the parliament and a new organisation of the public sector.

AN: At the panal you mentioned that over 200 laws were passed within two years. Would this ever have been possible without the pressure of the EU?

Diamantopoulou: No. Greece has changed a lot because of the EU. But many things have happened because of the Euro and the cheap money. Without a threat we wouldn’t have got any money. But I don’t believe that this kind of strict pressure is the right thing. A country is not a company. You cannot restore a country and change the culture in two years. We need to have goals and commit ourselves in reforms but we also need trust and time.

AN: How would a good Greece look like in fife to ten years?

Diamantopoulou: My wish is that economy and democracy will work. That means that the country would be able to produce wealth. That’s the only way to pay back the money. There must be an end of corruption and cronyism.

AN: The young will be very important for the future but it is a mass phenomenon that well-educated graduates leave Greece.

Diamantopoulou: If we can’t stop the economical mortgagees to leave the country how can we persuade this young, brilliant people to stay? As a Minister of Education I tried to finance companies in order to recruit people from the universities. We need to give incentives for initiatives in research and innovation to keep young scientists.

«Ανιστόρητη η ταύτιση της θυσίας της Ιφιγένειας με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Όσοι μιλούν για έξοδο της Ελλάδας ανοίγουν την πόρτα για το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Ποιος θα είναι ο επόμενος, ο μεθεπόμενος, κτλ.»

Η πρώην Υπουργός και Επίτροπος Άννα Διαμαντοπούλου συμμετείχε στο Οικονομικό Συμπόσιο «Alpbach» στη Βιέννη, όπου συζητήθηκε κυρίως η οικονομική κρίση και το μέλλον της Ευρώπης.

Στο Συμπόσιο συμμετείχαν ακόμη μεταξύ άλλων: ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής José Manuel Barroso, ο Καγκελάριος της Αυστρίας Werner Faymann και ο Αντικαγκελάριος και Υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Michael Spindelegger.

Στην ομιλία της η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε ότι η πολιτική ένωση στο επίπεδο της Ευρώπης είναι αναγκαιότητα και θα πρέπει να βασίζεται σε 4 πυλώνες:

1. Στην Κοινοτική Μέθοδο και την επέκτασή της σε άλλους τομείς πολιτικής.

2. Στο δικαίωμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να παίρνει πρωτοβουλίες και να έχει ένα κεντρικό και ουσιαστικό ρόλο, καθώς σήμερα έχει υποβαθμιστεί και έχει καταλήξει να είναι εκτελεστικό όργανο της γαλλογερμανικής συμφωνίας. Δεν λειτουργεί σήμερα θεσμικά η Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι διμερείς αποφάσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας και ο τρόπος που επικοινωνούνται λειτουργούν αρνητικά για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.

3. Στη δημοκρατική νομιμοποίηση από τους Ευρωπαίους πολίτες και

4. Σε ένα νέο οραματικό σχέδιο που να συντίθεται από ένα ηθικό μέρος(αρχές και αξίες) και ένα πρακτικό μέρος (έργα που ενώνουν την Ευρώπη) και σε ένα κεντρικό ρόλο στο πλαίσιο του διεθνούς γεωπολιτικού τοπίου, στο οποίο η εξουσία μεταφέρεται από τη Δύση στην Ανατολή.

Τόνισε επίσης την ανάγκη κεντρικού συντονισμού μίας οικονομικής πολιτικής που στηρίζεται:

1. Σε ενοποιημένο χρηματοοικονομικό πλαίσιο

2. Σε ενοποιημένο πλαίσιο προϋπολογισμού

3. Σε ενοποιημένο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής

4. Στη διασφάλιση της δημοκρατικής νομιμοποίησης και

5. Σε ένα ευρύ ευρωπαϊκό πρόγραμμα επενδύσεων στους τρεις μεγάλους τομείς της μεταφοράς, της τηλεπικοινωνίας και της ενέργειας.

Ανέλυσε επίσης την ανάγκη να υπάρξει στο εξής χρόνος και εμπιστοσύνη, ώστε οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις να έχουν αποτέλεσμα. Ανέλυσε την περίπτωση της Ελλάδας όπου η ελληνική κυβέρνηση μέσα σε 24 μήνες ψήφισε 248 νόμους, τονίζοντας ότι η διαδικασία για τη ψήφιση νέου νόμου οφείλει στο μέλλον να είναι η εξής:

Ορισμός στόχου, σχεδιασμός νόμου, δημόσια διαβούλευση, ενσωμάτωση αλλαγών στο σχέδιο νόμου, κοινοβουλευτική διαδικασία, ψήφιση νόμου, μεταβατική περίοδος εφαρμογής, αξιολόγηση. Ο χρόνος και η εμπιστοσύνη αποτελούν απαραίτητα στοιχεία για μία μεταρρύθμιση. Οι αλλαγές αυτές στην Ελλάδα έγιναν σε ένα κλίμα αρνητικό καθώς σχεδόν καθημερινά κάποιος ευρωπαίος πολιτικός έκανε αρνητικές δηλώσεις για την Ελλάδα. Παράλληλα ορισμένοι Έλληνες πολιτικοί, ενώ ψήφιζαν τους νόμους δήλωναν αντίθετοι με την ουσία τους. Η έλλειψη χρόνου οδήγησε σε έλλειμμα εμπιστοσύνης τόσο μεταξύ Ελλήνων πολιτικών και πολιτών όσο και μεταξύ Ελλήνων και Ευρωπαίων πολιτικών.

Τέλος, η Άννα Διαμαντοπούλου τόνισε τη σημασία της φράσης του J. Monnet, πρωτεργάτη και εμπνευστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην παρούσα περίοδο: «οι κρίσεις είναι οι καταλύτες στη δημιουργία των μεγάλων ομοσπονδιών της ανθρώπινης ιστορίας. Οι άνθρωποι αποφασίζουν να συνεργαστούν όταν βλέπουν έναν ορατό κίνδυνο…»

Στη δευτερολογία του ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας M. Spindelegger διευκρίνισε, ότι η δήλωση του δε σημαίνει επουδενί την πρόταση για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αλλά για μελλοντικούς αυστηρούς κανόνες που πρέπει να έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση.